Księżna Violetta przechadzała się po varlońskim zamczysku, od niechcenia trącając porozrzucane wszędzie worki i skrzynie czubkami trzewików.
- Ależ tu nagracone... - westchnęła i pstryknęła palcami. Czwórka służących natychmiast pojawiła się niczym spod ziemi.
- Weźcie to jakoś ogarnijcie... - to mówiąc objęła wzrokiem wszystkie korytarze krzyżujące się w miejscu, w którym stała.
- A co zrobić z gratami?
- Wyrzućcie. Może do fosy...? - Księżna nie wiedziała jeszcze, że nakazała właśnie wyczyścić piętro pałacu z zaskórniaków króla Rolanda. Już wkrótce mieszkańcy Varlone nie posiadali się ze szczęścia, gdy na ich stragany, domy i głowy spadł deszcz.... monet.
Bohaterki i Bohaterowie!
Już od dziś aż do końca weekendu (czyli w dniach 16-18 sierpnia) do wszystkich zakupionych reali otrzymacie bonus +50% zupełnie za darmo! Premie będą zawsze wypłacane następnego dnia roboczego po zakupie!
Do zobaczenia w Elenii!
Rolnik Wacław dumał… „Muszę usiąść i pomyśleć, pomyśleć i siąść sobie…”. Zafrasowana twarz, intelektem nie skalana, pocięta została bruzdami zmarszczek. Widząc to, przechodzący obok strażnik nieco spanikował:
Król Roland przechadzał się swoim ulubionym, opuszczonym i zapomnianym, południowo-południowym skrzydłem zamku, gdy nagle zauważył nowe drzwi. Tzn. nowe, czyli jeszcze nie widziane, bo nowością wcale nie błyszczały. Ani spróchniałe deski odrzwi, ani zaśniedziałe mosiądze zawiasów. Ani też klamka ze szlachetnego brązu, która po naciśnięciu została w dłoni zdziwionego monarchy, objedzona dookoła przez zamkowe korniki. Z natury ciekawski Roland włożył głowę do środka, przez powstałą po klamce dziurę. Sala wypełniona była po brzegi potężnymi skrzyniami, których okucia połyskiwały ochronną magią.
Drodzy Gracze,
Strażnik celny Bob popatrzył raz jeszcze na obiekt swej rozpaczy, po czym rzucił się całym ciężarem ciała na umieszczony pod wiekiem skrzyni łom. Deski ani drgnęły, zaś Bob bluznął potokiem słownictwa, którego nie powstydziłby się aszkalocki nożownik.
